شهید رضا یحیایی در دهم شهریورماه 1347 در اراک و در خانواده‌ای مؤمن و متدین، دیده به جهان گشود. خانواده‌ای که در آن پرورش یافت، از کسانی بودند که از روزهای اول انقلاب و در سال‌های جنگ تحمیلی همراه و همدوش مردم در خدمت انقلاب بودند.

او دوران تحصیل را تا پایان دوره متوسطه با موفقیت ادامه داد و با شرکت در کنکور سراسری در رشته برق در دانشگاه تهران شروع به تحصیل کرد. او از سال‌های دبیرستان با بسیج همکاری می‌کرد و حتی منزل شخصی آن‌ها نیز در خدمت فعالیت‌های بسیج بود. رضا در آن سال‌ها دو مرحله نیز داوطلبانه به جبهه اعزام شد.

مشغول شد. شهید در زمان جنگ منزل خود را وقف بچه‌های مجروح رزمنده کرده بود. ایشان در تاریخ هفتم مردادماه سال 1367 در عملیات مرصاد شربت شیرین شهادت را نوشید.

مادرش می‌گوید: سال آخر دبیرستان بود، خواست برود جبهه و ما موافق نبودیم. به خاطر این که برادرش در آن زمان در جبهه بود، به ایشان می‌گفتیم: اجازه بدهید برادرتان بیاید؛ بعد شما بروید. یک روز که ما رفته بودیم برای بدرقه بچه‌های رزمنده از جلوی درب سپاه، هنگام اعزام نیرو، ایشان یک دفعه غیبش زد. هر چه دنبالش گشتیم، او را پیدا نکردیم. رفته بود زیر صندلی اتوبوس قایم شده بود که بتواند برود منطقه و خط مقدم. در این هنگام شهید مهدی اسماعیلی ایشان را دیده بود و آمد پیش من گفت: خاله، رضا عقب اتوبوس قایم شده که برود جبهه و چون مدارکش کامل نبود، ایشان را نبردند و وقتی از اتوبوس پایین می‌آمد، کلی به ما غر زد که چرا با رفتن ایشان مخالفت می‌کردیم.

در روزهای پایانی جنگ هنگامی که قرارداد آتش بس میان ایران و عراق در حال امضا شدن بود؛ منافقین با خیال خام با همکاری ارتش عراق مرزهای غرب کشور را مورد تعرض مجدد قرار دادند و تا عمق خاک میهن اسلامی در منطقه اسلام‌آباد پیشروی کردند. در این ایام با فرمان امام(قدس سره) سیل خروشان نیروهای بسیج عازم کرمانشاه شد و در این بین رضا نیز به عنوان بسیجی گردان علی بن ابی‌طالب(علیهما السلام) از لشکر 71 روح‌الله(قدس سره) خود را به جبهه رساند. عملیاتی عظیم با نام مرصاد علیه منافقین آغاز شده بود که او نیز در این عملیات شرکت کرد و در پنجم مردادماه سال 1367 در سه‌راهی اسلام‌آباد به شهادت رسید. پیکر مطهر شهید در زادگاهش به خاک سپرده شد.