شهید غلامحسین کوخائی، در چهارم فروردین‌ماه سال 1342 در روستای قره گل از توابع کمیجان در خانواده‌ای مذهبی و مؤمن و ساده‌زیست، دیده به جهان گشود. دوران کودکی‌اش را در آغوش پر مهر و محبت مادر پاک‌دامنش سپری کرد. دوره ابتدایی و راهنمایی را در مدرسه، با موفقیت پشت سر گذاشت و سپس در دبیرستان کمیجان به تحصیل ادامه داد. در کلاس دوم دبیرستان به تحصیل اشتغال داشت که به خاطر مشکلات درس را رها کرد و به کمک پدرش شتافت تا کمک‌خرجی باشد برای خانواده.

غلامحسین بسیار جوان کوشا، پر شور و انقلابی بود. او همیشه برای کارهای خیر پیش‌قدم بود، اخلاقش پاک و با صداقت و بدون هیچ‌گونه دورنگی بود. ساده و بی‌آلایش، متین و با وقار بود. هیچ‌گاه خنده از لبانش به دور نبود. وی سعی می‌کرد کمتر صحبت کند و بیشتر عمل کند. همیشه حامی و پیرو روحانیت بود و در زمان انقلاب برای پیروزی آن، هر کاری که از دستانش بر می‌آمد، انجام می‌داد. همیشه با دوستانش به تظاهرات و راهپیمایی می‌رفت و به فعالیت‌های انقلابی می‌پرداخت.

او به فرایض دینی‌اش عمل می‌کرد و هیچ‌گاه از خط ولایت و انقلاب جدا نشد. در سن جوانی، عاشق لباس خدمت بود به همین دلیل مدتی به عنوان مسئول فرهنگی در جهاد سازندگی منطقه خدمت کرد و سپس با رسیدن به موعد سربازی به عنوان پاسدار وظیفه لباس پاسداری پوشید. در سال‌های جنگ تحمیلی از سوی سپاه به جبهه اعزام شد و هنگامی که در واحد تدارکات لشکر 17 علی بن ابی‌طالب(علیهما السلام) در منطقه جنوب خدمت می‌کرد در سیزدهم مردادماه سال 1363 بر اثر سقوط در رود کارون به فیض شهادت رسید. پیکر پاکش در روستای عیسی آباد به خاک سپرده شد.