شهید محمد کوچکی در چهاردهم مردادماه سال 1344 در شهر تهران در خانواده‌ای مذهبی و متدین و عاشق اهل‌بیت(علیهم السلام) که صفا و صمیمیت در بین آن‌ها موج می‌زد، دیده به جهان گشود. از همان موقعی که خودش را شناخت فرائض دینی‌اش را مرتب و بدون وقفه انجام می‌داد. وقتی خواندن و نوشتن را آموخت با علاقه زیادی قرآن و دیگر ادعیه را می خواند و سعی می‌کرد در قرائت قرآنش مداوت داشته باشد. توانست تا دوم ابتدایی به تحصیلش ادامه دهد و پس از ترک تحصیل در یک قنادی کار می‌کرد و از این راه درآمدی کسب می‌کرد.

وقتی بزرگ‌تر شد و خودش و دنیای پیرامونش را کاملاً شناخت، دنیا را پلی می‌دانست به سوی قرب الی‌الله و مسیری به سوی جاودانگی. محمد در سال 1365 ازدواج کرد و یگانه دخترش دو ماهه بود که او به شهادت رسید. در سال‌های جنگ تحمیلی برای حضور در جبهه مهیا شد. او مرگ، در راه دلبر را زنده بودن می‌دانست که ما می‌میریم تا زنده بمانیم و آن‌ها می‌کشند تا حکومت کنند. مهربان و دلسوز و با استعداد و با محبت بود.

در سال 1365 به خدمت مقدس سربازی فرا خوانده شد و پس از یک دوره آموزشی به عنوان پاسدار وظیفه در سپاه پاسداران مشغول به خدمت شد. او در واحد تدارکات لشکر 17 علی بن ابی‌طالب(علیهما السلام) خدمت می‌کرد که در تاریخ هشتم آبان ماه سال 1366 در جاده اهواز - خرمشهر دریک سانحه رانندگی ضربه مغزی و در حین انتقال به بیمارستان به شهادت رسید. پیکر مطهر شهید در گلزار شهدای شهر اراک به خاک سپرده شد.