بسم الله الرحمن الرحیم

( وَلَا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْيَاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ ).[1]

با درود و سلام بر تو ای خمینی(7) بت‌شکن تو قلب منی روح منی خمینی(7) و سلام بر تو ای حسین بن علی(علیهما السلام) سرور آزادگان. اینجانب محمد کاظم زاده وصیت خود را شروع می‌کنم. با درود و سلام بر پدر و مادر عزیز که مرا به این روز رساندید تا من در راه خدا خدمت کنم به اسلام و جمهوری اسلامی ایران و از مردم می‌خواهم که در تشییع جنازه من شرکت کنند .... وصیت من این است که اگر من شهید شدم، دوستانم اسلحه مرا بردارند و در جبهه‌های حق علیه باطل و دشمنان بجنگند و سنگر مرا پر کنند و از همه مردم حلالیت می‌طلبم و از شما می‌خواهم که مرا حلال کنید و از من راضی باشید و تو ای پدرم اگر من قرضی داشتم، قرض مرا بدهید و ما می‌جنگیم با این کافران و تو ای مادرم! از تو می‌خواهم مرا حلال کنی و از تو حلالیت می‌طلبم و از مردم غیور شهرستان دلیجان می‌خواهم که جبهه‌ها را پر کنید و امام(7) را تنها نگذارید و اگر امام(7) را تنها بگذارید و جبهه‌ها را پر نکنید، در برابر خدا مسئولید و از شما می‌خواهم که پیرو ولایت‌فقیه باشید و ولایت‌فقیه را قبول داشته باشید و چند کلمه به برادران کوچکم وصیت می‌کنم که سنگر شما مدرسه است و شما باید در سنگر مدرسه با کاغذ و قلم بجنگید ضمناً پدر جان! چند روز، روزه نگرفته‌ام و نمازهای قضای مرا بخوانید و از جانب من از کلیه دوستان و اقوام حلالیت بطلبید با امید پیروزی نهایی رزمندگان بر کفر جهانی.

خدایا امام(7) عزیز ما را در پناه خودت حفظ بفرما.

خدایا خدایا تا انقلاب مهدی(عجل الله تعالی فرجه الشریف) خمینی(7) را نگه‌دار.

 والسلام، محمد کاظم زاده.

1. سوره آل عمران، 169.