در میان بندگان خدا، بزرگواران و دلاور مردانی وجود داشته و دارند که بالاترین درجات ایمان و انسانیت را کسب نموده و قله‌های رفیع کمالات معنوی و انسانی را فتح نمودند. آنان جوانان رشیدی هستند که در آوردگاه نبرد سلاح به دست می‌گیرند و از جان و ناموس مردم دفاع می‌کنند و جان شیرین خویش را در راه ایمان و اعتقاد نثار می‌کنند.

شهید ولی‌الله یوسفی در اولین روز بهار در خانواده‌ای مؤمن به دنیا آمد روزهای کودکی را در کنار اعضای پر مهر خانواده‌اش پشت سر گذاشت و در هفت‌سالگی راهی دبستان شد. تا کلاس پنجم دبستان درس خواند و پس از آن ادامه تحصیل نداد.

از کودکی بسیار کاری و تلاشگر بود اما به محض فراغت از تحصیل به صورت دائم به شغل شریف کشاورزی مشغول شد. نوجوانی که زیر تیغ برنده خورشید کار می‌کرد و زحمت می‌کشید و صورت آفتاب‌سوخته و دستان پینه‌بسته‌اش شاهد و گواه زحماتش بودند. او بسیار مهربان و با محبت بود و تلاش می‌کرد تا در تمام امور یاری‌رسان خانواده باشد. به احکام دینی اهمیت می‌داد و در مراسمات مذهبی روستا شرکت می‌کرد. زمان سربازی‌اش مصادف شد با سال‌های جنگ تحمیلی و او به عنوان سرباز لشکر 92 زرهی عازم رزم با دشمن متجاوز شد. او با تیپ سوم لشکر جهت انجام مأموریت به جبهه غرب اعزام شده بود که در پنجم دی‌ماه سال 1362 هنگام درگیری با گروهک‌های ضدانقلاب در منطقه پیرانشهر به درجه رفیع شهادت رسید. پیکر مطهرش در زادگاهش - روستای عضدیه - به خاک سپرده شد.