همه می‌دانستند که اگر دفاع نکنند ایران اسلامی و تمام ارزش‌های دینی و انقلابی‌اش نابود خواهد شد چرا که دشمن در پیوند با استکبار جهانی با تمام توانش جنگ را به ایران تحمیل کرده بود و تمام مستکبران جهان پرچم حمایت از حزب بعث را برافراشته بودند. خون غیرت در رگ‌های شیرمردان این سرزمین جاری بود و شعله ایمان و فداکاری در وجودشان خاموش نمی‌شد پس با دست خالی و عقیده‌ای راسخ در مقابل دشمن سینه سپر کردند و از کشور اسلامی خود دفاع کردند.

شهید والامقام محمدحسن قنبری در اولین روز از مردادماه سال 1347 در روستای زیبای ورآباد از توابع شهرستان خمین در استان مرکزی، دیده به جهان گشود. در سن هفت‌سالگی پای به دبستان گذاشت و پس از آن تا پایان دوره راهنمایی تحصیل کرد. هم‌زمان با تحصیل و پس از ترک تحصیل در یک کارگاه نجاری مشغول به کار بود. حسن هر روز شاهد بود که جوانی از مردان دلاور این سرزمین در شهر خمین و روستای اطراف برای دفاع لباس رزم می‌پوشند و عازم جبهه می‌شوند. پس او نیز تصمیمش را گرفت و با اذن خانواده رهسپار سرزمین نور شد.

 او به عنوان بسیجی گردان روح‌الله(قدس سره) از لشکر 17 علی بن ابی‌طالب(علیهما السلام) به صورت داوطلبانه راهی جبهه‌های نبرد شد و نزدیک به چهار ماه در مناطق عملیاتی جنوب کشور به دفاع از میهن اسلامی‌اش پرداخت و سرانجام جان خویش را در ره دوست نثار کرد. جوان بسیجی در نهم مردادماه سال 1365 در روزهای پایانی عملیات کربلای 1 در ارتفاعات قلاویزان در نطقه مهران هنگام درگیری با سربازان دشمن بر اثر اصابت ترکش به درجه رفیع شهادت نائل آمد. پیکر مطهر شهید در زادگاهش به خاک سپرده شد.