شهید محمدتقی مجد آبادی در دهم فروردین‌ماه 1330 در روستای مجد آباد از توابع فراهان متولد شد. دوران کودکی را در خانواده‌ای مسلمان پرورش یافت. پس از پایان تحصیلات راهنمایی به تهران مهاجرت کرد و با شرکت در آزمون درجه‌داری نیروی هوایی ارتش در پدافند هوایی استخدام شد. هنگام آغاز جنگ تحمیلی به منطقه جنگی اعزام شد و تا زمان شهادت در جبهه حضور داشت.

ره‌یافته‌ای از ره‌یافتگان به وصال حضرت دوست. پیروزمندانی که افق‌های روشن سعادت و هدایت را به روشنی خورشید به روی این ملت بزرگ گشودند و طراوت آزادی و آزادمردی را مانند طراوت صبحگاهان بهاری به ارمغان آوردند.

و اما محمدتقی عزیز شهیدی که از همان کودکی پرواز را دوست می‌دارد و پرواز بر آسمان طبیعت را مقدمه پرواز بر آسمان ملکوت می‌داند و بسیار زیبا و از سر جان می‌نگارد: وقتی که در صبحدم، سپیده امید و نوری از افق زمان رسیدن گرفت، دیدگان مرا با نوری آشنا نمود به نام روح خدا، بت‌شکن عصر حاضر (خمینی کبیر(قدس سره)، از آن لحظه به بعد احساس کردم تازه از دامان مادر متولد شده‌ام. چه دلیرانه و غیورانه می‌نویسد: تصمیم گرفتم من هم مانند سربازان امام حسین(علیه السلام) به جنگ با کفار بروم تا شاید قطرات خونم توانسته باشد درخت اسلام را سبز و خمینی کبیر(قدس سره) را سر بلند و قلب مولایم امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) را خوشنود کنم.

او سرانجام در منطقه دهلاویه در تاریخ پنجم مهرماه 1360 با تیر مستقیم دشمن بعثی به شهادت رسید. پیکر مطهر شهید در بهشت‌زهرای تهران به خاک سپرده شد.[1]

1. فرجام عشق، ص ۱۳۷.