شهید والامقام علیرضا کاظمی، شیرمردی دیگر از خطه نام‌آوران، کسی که در راه حق قدم برداشت و با خون سرخش باطل را رسوا کرد. زمانی که تمام مستکبران جهان به پشتیبانی دشمن بعثی آمده بودند تا ایران را نابود کنند، شیرمردان این مرز و بوم با دست خالی اما با قدرت ایمان در راه حق قدم برداشتند و سینه‌هایشان را سپر بلای مردم بی‌دفاع کردند تا با جان خود از مرزهای ایران اسلامی دفاع کنند و اجازه تعرض دشمن بر جان و مال و ناموس مردم را ندهند. شهید علیرضا کاظمی در دوازدهمین روز از شهریورماه سال 1347 در روستای زیبای گلشن‌آباد از توابع شهر اراک در استان شهیدپرور مرکزی در خانواده‌ای مؤمن و متدین، دیده به جهان گشود. فرزند دوم خانواده بود و با به دنیا آمدنش در فصل تابستان گرمای زندگی آن‌ها را دو چندان کرد. خانواده‌ای ساده و صمیمی که مهر و محبت میانشان جریان داشت و با هم یکدل و صمیمی بودند. خانواده‌ای که حرمت بزرگ‌ترها در آن حفظ می‌شد و محبت به کوچک‌ترها رکن اصلی آن محسوب می‌شد. روزهای کودکی را سپری کرد و برای رفتن به دبستان آماده شد. اما به دلیل عدم امکانات تحصیلی و مساعد نبودن شرایط نتوانست درس زیادی بخواند. تا دوم دبستان خواند و پس از آن ادامه نداد. از کودکی در کنار پدرش در مزرعه کار می‌کرد و برای تأمین مالی خانواده می‌کوشید و تلاش می‌کرد در همه احوال یاری‌دهنده پدر و مادر باشد. زمان سربازی‌اش فرا رسید در حالی که جنگ تحمیلی ایران را فرا گرفته بود. شهید علیرضا کاظمی برای خدمت به کشور آماده شد و لباس سربازی به تن کرد. او پاسدار وظیفه لشکر 17 علی بن ابی‌طالب(علیهما السلام) بود و باید از مرزهای ایران پاسداری می‌کرد. نزدیک به شش ماه در جبهه خدمت کرد و در بیست و چهارم اسفندماه سال 1366 در منطقه حلبچه عراق در حین عملیات والفجر 10 به درجه رفیع شهادت رسید. پیکر این شهید والامقام هرگز به دست خانواده منتظرش نرسید.