کوچک‌ترین لاله‌ی سرخ شهادت در قاموس شهدای آشتیان، شهید رسول کشفی است و شاید پاک‌ترین شهید. او معصوم و بی‌گناه آمد و معصوم از این جهان فانی پر کشید و تنها سند جنایتی شد بر انبوه جنایات صدام که فردای قیامت هنگامی که به خون‌خواهی علی‌اصغر حسین(علیهما السلام) برخیزند، شهدای شهرستان آشتیان هم رسولی داشته باشند که مظلومیت از تمام وجودش هویدا باشد و چون حلقوم خونینش را در پیشگاه خداوند متعال بنمایاند، هیچ مَفَرّی برای ظالمان باقی نمی‌ماند و کسی را دیگر عذر و بهانه‌ای بجای نماند.

او در روز هشتم اسفند 1364 قدوم پاکش را بر این کره خاکی گذاشت. هنوز یک سال از عمر شریفش نمی‌گذشت که ناجوانمردان افلقی حلقوم پاکش را که نیازمند شیر پاک مادر بود، با سرب داغ به خون کشیدند. باشد که آه این غنچه‌های نشکفته و این مظلومان تاریخ جنگ و این معصومان خدایی، فردای محشر جواب بمباران متجاوزان را با قهر خدا بدهند که (وَمَكَرُوا وَمَكَرَ اللَّهُ وَاللَّهُ خَيْرُ الْمَاكِرِينَ ).[1] روح بلند رسول عزیز در سیزدهم بهمن‌ماه ۱۳۶۵ در آغوش مادر شهیده اش اکرم نیکویی فر به وسیله بمباران وحشیانه‌ای به ملکوت اعلی پرواز کرد. پیکر مطهرشان را در گلزار شهدای آشتیان به خاک سپردند.

1. سوره آل عمران، 154.