بسم الله الرحمن الرحیم

(إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ).[1]

...حمد و ستایش از آن خدایی است که اول هستی قبل از هر گونه پیدایش و زندگی و آخر هستی است...

اینجانب رضا (محمدباقر) کاظمی فرزند محمدکاظم به شماره شناسنامه 1 صادره از ساوه، از شهادت به یگانگی ذات احدیت و روز قیامت و عدالت و نبوت و رسالت 124 هزار پیامبر که آخرین آن‌ها حضرت ختمی‌مرتبت حضرت محمد(q) و امامت 12 امام و اقرار به فقر و بی‌چیزی و تهی بودن خود و هر چه موجود است، داشته و اعتراف دارم که هر چه داریم و دارم از اوست و هر چه هست از اوست و مالک حقیقی‌اند، ذات مبارکی است که با خواست او به ما ارائه وجود نمود و ما را از خوابگاهمان برانگیخت و با قرار دادن مجموعه‌ای از قوا و فطرت‌ها در وجود و روحمان و تقوا ما را در آستانه آزمایش قرار داد و امتحان نمود.

بارالها اکنون تو را می‌خوانم و به تو روی آورده‌ام چون کسی که امیدش از همه قطع شده و همه درها را به رویش بسته دیده و توبه‌اش به درگاهت ان‌شاءالله خالص و اشتیاقش فزونی یافته و تنها به تو روی آورده. اگر چه بسیار مرتکب معصیت شده و در صحنه امتحان شکست خورده. پس در این آخرین لحظات عمر از تو می‌خواهم که با فضل و کرامت مرا بخشیده و به درگاه مقرب داشته باشی. پس هرگاه خواستید با خدا سخن بگویید نماز خوانده و به دعا روی آورید و هر وقت خواستید کلام وحی را بشنوید، قرآن تلاوت نمایید و برای بهره بیشتر احادیث و روایات را جستجو نموده که این‌ها مجموعاً بینش‌ها را اصلاح نموده و چگونه خواستن را به انسان خواهد آموخت و به همین منظور نیز مقدمه را از متن ادعیه انتخاب کردم. مطلب دیگر اینکه قدر این وحدت و رهبری و امام(7) عزیزمان این پیر جماران و امید مستضعفان جهان را بدانیم و همواره گوش به فرمان او بوده و جنگ را با قدرت ان‌شاءالله تا پیروزی نهایی ادامه دهیم و جمهوری اسلامی را امانتی الهی بدانیم که در حفظ آن از هیچ کوششی و ایثار حتی جان خود دریغ نکنیم.

و تأکید مجدد اینکه قرآن را هر روز حتی اگر شده 10 آیه با توجه به معانی آن تلاوت کرده، نیات و اعمال خود را با آن و احادیث و روایات تطبیق داده و به تزکیه و خودسازی بپردازیم.

در پایان به پدر و مادر عزیزم که برای من زحمات زیادی کشیده‌اند و همچنین برادر و خواهرم و کلیه اقوام و دوستان و آشنایان و همچنین معلمین و اساتید و راهنمایانم طلب حلالیت می‌نمایم و از آن‌ها بخصوص پدر و مادر عزیزم می‌خواهم که صبر را پیشه کرده و در مرگ عزیزشان اندوه به خود راه ندهند که همه امانت و مسافرانی هستیم که دیرباز باید از این دنیا کوچ کنیم که بنا به سفارش حضرت علی(A) "سفر نزدیک است".

در مورد مسائل شخصی چنانچه از کسی طلبی دارم، بخشیدم و در مورد بدهکاری تا آنجا به خاطر دارم به کسی بدهکار نیستم ولی اگر کسی مطالبه کرد، به او بدهید. مسائل خمسم حل شده است و بدهی ندارم و اگر چنانچه پولی دارم، می‌توانید برایم نماز و روزه بگیرید و مقداری از آن را جهت کمک به جبهه پرداخت نمایید. کتاب‌هایم را پس از اینکه توسط دوستم کنترل شد، هر طور که صلاح بود از آن استفاده کنید. از نوارهایم نیز پس از اینکه درس‌های صبر و تقوا و بقیه‌اش را درس اخلاق اسلامی استاد مجتبی تهرانی را ضبط و پر نمودید، می‌توانید (به این صورت که هر روز یک جلسه درس را یک یا دو بار گوش داده و در روز به آن توجه نموده و عمل کنید) استفاده کنید.

... ای کسانی که آرزو می‌کردید که‌ ای کاش با حسین(A) در کربلا بودید و با او به نور عظیم شهادت نائل می‌شدید، اینک ندا همان ندای حسین(A) است که از گلوی فرزندش بلند است و اینک صحنه همان صحنه کربلاست پس برخیزید و سلاح رزم به کف گیرید.

خدایا خدایا تا انقلاب مهدی(عجل الله تعالی فرجه الشریف) خمینی(7) را نگه‌دار.

محمدباقر (رضا) کاظمی 10/12/65.

3. سوره بقره، 156.