مادر، واژه والایی است که در کلام نمی‌گنجد. هم او که خداوند بهشت را در زیر قدوم مبارکش گسترانده است. همان بانویی که عشق را به وسعت واقعی کلمه معنا کرد و روح زندگی شد و به زندگی رنگ و بویی تازه بخشید. زن همان وجود یگانه‌ای است که آکنده از عطوفت و وفاست و چه زیبا و متعالی است که این زن، با بالاترین درجه سعادت به بهشت برین عروج کند.

 بانوی شهیده سکینه قیصری، متولد چهارم بهمن‌ماه سال 1275 در شهر شازند است. سکینه، زنی مهربان و همسری فداکار بود و بسیار خوب زندگی را اداره می‌کرد و در هر شرایطی یاور و پشتیبان همسرش بود. مادری مهربان بود که آغوش پر مهرش همواره برای فرزندانش گشوده بود و تلاش کرد تا فرزندانی غیور و مسئولیت‌پذیر تربیت نماید. بانویی که آوازه مهرش میان همسایگان هم پیچیده بود. در شرایط بحرانی جنگ و حملات هوایی و موشکی صدام به شهرهای ایران، این بانوی بزرگوار آماج بمب‌های دشمن شد و در بمباران شهری در بیست و ششم دی‌ماه سال 1365 در شهر اراک به شهادت رسید. پیکر مطهر شهید در گلزار شهدای شهر اراک به خاک سپرده شد.