خداوندا در این دنیا نتوانستم آن‌ طوری که تو می‌خواهی زندگی کنم پس مرگم را آن‌چنان قرار ده که لااقل بدین گونه کفاره گناهان کبیره و صغیره را ادا کرده باشم. خدایا تو می‌دانی که برای همین عازم جبهه کفر و ایمان و اسلام و شرک و حق و باطل شدم. عازم شدم تا شاید بتوانم قدمی در راه رضای تو بردارم و پاک شوم و اذن دخول کسب کنم شاید از روی لطف و کرامت مرا از بندگان خوب خود قرار دهی... .

برادران همیشه فقط برای رضای خدا کار کنید، بدانید که اگر حتی به اندازه ذره‌ای انصاف داشته باشید در روز قیامت جوابی برای خدا نخواهید داشت. مادرم، قامتت را بلند گیر و ندای ‌الله‌اکبر و خمینی(7) رهبر سر ده و شهیدان راه خدا را به مردم برسان که همان سخن ما پیروی از قرآن و خدا می‌باشد.

 مادرم کوه باش و چون کوه استقامت کن. لحظه‌ای از نام و یاد خدا غافل نباش. در راه دین خدا بکوش که هر چه بکوشی باز هم کم است. مادرم! گریه مکن، بخند و خوشحال باش زیرا که در راه هدف مقدس گام برداشته و جان نا قابل خود را نثار کرده‌ام. مادرم، تو بوستان سبز وجود منی و من آن غنچه توأم که پروریده‌ای. مادرم، سلام بر تو که بالاخره بر احساس مادری‌ات پیروز شدی و فرزندت را روانه میدان نبرد با کفار مسلمین کردی و گفتی که تو را در راه خدا هدیه به انقلاب اسلامی می‌کنم و من به وجود تو افتخار می‌کنم که مادر شهید هستم.

مادر جان! می‌دانم که داغ فرزند برای مادر خیلی مشکل است ولی من از شما انتظار دارم که مانند بانوی بزرگوار اسلام یعنی حضرت زینب(h) که در برابر مشکلات و داغ فرزند مقاومت نمود و سکوت را تا حد امکان مراعات کرده تا دشمنان اسلام و منافقین بدانند که هر زمانی مادرانی شیر زن چون شما پیرو زینب(h) هستید و فرزندان خود را با افتخار راهی جبهه می‌کنید. خدایا نا امید نیستم ولی آیا کشته شدن مرا می‌توان شهادت نامید؟ من خود را هیچ‌وقت لیاقت شهادت نمی‌بینم ولی می‌دانم که تو توبه پذیر هستی.

... گناهان مرا ببخش و توبه مرا به درگاه خودت بپذیر. دیگر بیش از این وقت پر ارزش شما ملت قهرمان‌پرور راه نمی‌گیرم. به امید پیروزی هر چه زودتر اسلام بر کفر جهانی.

یک ماه روزه قضا برای من بگیرید. یک سال هم نماز قضا برای من بخوانید.