عزت و استقلال و امروز کشور و حرکت آن به سوی شکوفایی و کمال را باید مرهون خون شهیدان شمرد. فداکاری این جوانمردان باعث شد تا ما در امنیت و آرامش زندگی کنیم. شهید حسین کلبعلی در اولین روز از آبان ماه سال 1335 در روستای طرمزد از توابع شهرستان اراک زاده شد. خانواده‌ی کشاورز حسین، متکی به زور بازو و رزق و روزی حلال بودند. پدرش مشهدی شمس‌الله، خیلی مراقب حلال و حرام زندگی‌اش بود چرا که اعتقاد داشت فردای قیامت، برای حلالش باید جواب داد؛ چه برسد به مال حرام. این اخلاق را فرزندانش، از جمله حسین هم آموخته بودند.

او دوران کودکی را در کانون گرم خانواده و در فضای صمیمی روستا گذراند. سعی داشت تا می‌تواند در امرار معاش به خانواده‌اش کمک کند به همین دلیل بیشتر از دوران ابتدایی درس نخواند و به کار و تلاش مشغول شد. پدرش کشاورز بود و خودش نیز کشاورز زاده‌ای که دوشادوش پدر به فعالیت و تلاش و کار در زمین‌های کشاورزی و باغداری مشغول بود و دوست داشت تا نشان دهد که اهل کار است و از بیکاری نفرت دارد. زحمت زیاد می‌کشید و سعی می‌کرد تا از بودن در کنار پدر درس زندگی بگیرد و در آینده از آن تجربیات استفاده کند. پسری آرام و با اخلاق بود و با احترام و مهربانی رفتار می‌کرد. مادرش می‌گوید: حسین، دین‌دار و اخلاقمند بود در عزاداری‌های محرم در مسجد امام حسین(علیه السلام) چنان پر شور بود که گویی در صحرای کربلاست. همیشه تأکیدش بر این بود که خواهران و برادرانش نماز بخوانند.

 با وقوع جنگ به عنوان سرباز لشکر همیشه پیروز 77 خراسان به جبهه رفت و پس از ماه‌ها تلاش و سلحشوری، سرانجام در دومین روز از آذرماه سال 1359 در اوایل جنگ تحمیلی به شهادت رسید. او اولین شهید روستا بود و پیکر مطهرش پس از تشییع در زادگاهش به خاک سپرده شد.