مردم روستا هر چند با نبود امکانات و سختی بسیار زندگی می‌کنند؛ ولی از صفای باطن، صمیمیت و یکرنگی خاصی برخوردارند. زندگی معنوی‌شان به سمت تعالی می‌رود و خدا را همیشه در نظر دارند. مشهدی رجب، پدر شهید حسن کریمی نام فرزندش را به دلیل ارادتی که به امام مجتبی(A) داشت، حسن نامید. حسن در دهمین روز از آبان ماه سال 1347، در روستای گنجه در ازنا، دیده به جهان هستی گشود و چشمان زیبایش که باز شد، دنیایی شادی و لبخند بر روی لب‌های پدر و مادرش آورد. روزگار کودکی‌اش را در کنار خانواده و در دامان امن و پر مهر پدر و مادری دلسوز و فداکار سپری کرد. علوم دینی و قرآنی را فرا گرفت و در جمع مردمی زندگی کرد که اولین خصلتشان پاکی و صفای قلب و مریدی اهل‌بیت(علیهم السلام) بود. تحصیلاتش را در روستا آغاز کرد و توانست تا پایان دوره راهنمایی به درسش ادامه دهد. پس از مدتی درس را برای این که کمک‌حال پدرش در زندگی و کشاورزی باشد، رها کرد. او در زمانی که درس هم می‌خواند، از کار کردن غافل نبود. بعدها در اراک منزل گزیدند. حسن مجرد بود و قصد داشت بعد از سربازی به زندگی‌اش سر و سامانی دهد.

در ایام جنگ تحمیلی به عنوان بسیجی تیپ 57 ذوالفقار به میدان مبارزه علیه دشمن بعثی رفت تا از اسلام، انقلاب اسلامی و مردمانی که نیاز به کمک داشتند، دفاعی جانانه کند. هر بار که به مرخصی می‌آمد، کمتر از چند روز می‌ماند و سریع به جبهه بر می‌گشت. می‌گفت: ماندن در شهر را نمی‌توانم تحمل کنم. بالاخره پاییز عمرش فرا رسید و در بیست و پنجمین روز از اردیبهشت‌ماه سال 1365 بر اثر اصابت ترکش به جمجمه‌اش به شهادت رسید. پیکر مطهرش پس از سال‌ها که در منطقه جنگی مفقود بود، در سال 1375 تفحص و در گلزار شهدای اراک به خاک سپرده شد.