در اولین روز از اسفندماه سال 1342 در دامان پر مهر و محبت مادر و پدری مهربان و دلسوز کودکی متولد شد که نامش را خدابخش گذاشتند. برای تربیتش همت گماشتند و او را در مسیری قرار دادند که عاشورایی بیندیشد و عاشورایی زندگی کند. دوران کودکی و نوجوانی‌اش را در کنار پدر و مادر به آموزش و آموختن مبانی اسلام سپری کرد. درس زندگی می‌آموخت تا با مشکلات و سختی‌های آن آشنا باشد و برای حل تمام آن‌ها راه حل داشته باشد.

پدرش می‌گفت:

به درس و مدرسه خیلی علاقه داشت و با هر سختی و مشکلی که بود درس‌هایش را می‌خواند و مدارج تحصیلی‌اش را ادامه می‌داد. ابتدایی را در روستا خواند و برای راهنمایی و دبیرستان به دلیجان رفت. خیلی سختش بود ولی با این حال با قوت درس می‌خواند. پس از ترک تحصیل تا زمان اعزام به سربازی در یک کارگاه تعمیر خودرو مشغول به کار بود. صفا و صمیمیت او سبب شد که اقوام و آشنایان هنوز از او به عنوان جوانی مؤمن و با ادب یاد می‌کنند.

او در سال‌های جنگ تحمیلی از سوی سپاه به پادگان آموزشی اعزام و پس از آن به عنوان مکانیک در گردان مهندسی رزمی لشکر 17 علی بن ابی‌طالب(علیهما السلام) مشغول به خدمت شد. خدابخش بیش از یک سال در جبهه حضور داشت که در بیست و نهم تیرماه سال 1365 در منطقه فاو به درجه رفیع شهادت نائل گشت. پیکر پاکش را در زادگاهش به خاک سپردند.