شهید محمد کرمی فرزند علی در سال 1343 در شهر شهیدپرور میلاجرد پای به عرصه وجود نهاد. از محضر پدر رسم زندگی مردانگی آموخت. از مهر مادر عشق الهی در دلش بیفروخت و در تهور و رشادت زبانزد افراد بود و پیشرو در فتوت و احسان. بدون حضور پدر در ادامه سیر رشد و بلوغ با رفع و دفع مشکلات و معاصی بر زین نبوغ تکیه زد و راه نمو در پیش گرفت.

در اوان جنگ تحمیلی به عضویت سپاه پاسداران درآمد و عازم جبهه جدال گردید چون شیر ژیان و سیل خروشان به عمق مناطق عملیات دشمن نفوذ می‌کرد و به خاطر همین تهور و چالاکی مورد تشویق و ترغیب فرماندهان قرار می‌گرفت و به پاس‌داشت شجاعتش هم‌اکنون تپه‌ای در کردستان به نام نامی‌اش مسما گشته است. به اذعان فرماندهانش این شهید گران‌قدر یکی از زبده‌ترین و بهترین نیروهای رزمی استان مرکزی بود. شهید کرمی به مدت سه سال در کارزار جانفشانی کرد و در عملیات‌های فتح خرمشهر و والفجر مقدماتی مناطق کردستان حاضر بود. وی در تشکیل یگان زرهی تیپ 17 علی ابن ابی‌طالب(علیهما السلام) نقش فعالی داشت و سرانجام چراغ پر فروغ دلش به تاریخ بیست و نهم آبان ماه سال 1362 در عملیات والفجر4 در خاک پنجوین عراق تلالویی دیگر آغاز کرد و شربت شهادت نوشید و بر سریر ( عِنْدَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ ).[1] جلوس یافت و جانانه و رندانه بر لوح وطن نقش افتخار زد.

1. سوره آل عمران، 169.