بسم الله الرحمن الرحیم
برادران و خواهران!
از امام(قدس سره) عزیز، نور چشم من و قلب تپنده امت و امید حال و آینده اسلام و ... و این جانشین و نایب امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) پیروی کنید، زیرا سرپیچی از دستوراتش باعث میشود مورد غضب خداوند قرار بگیریم و آن گناهی است نا بخشودنی!
از روحانیت مبارز و مسئول که در سنگر محراب، با ایمانی قوی و صبر و استقامت در برابر کفار و منافقین داخلی ماندهاند، پیروی کنید. همیشه روحانیت بودند که با گرفتن دستور از امام(قدس سره)، رهبر عزیز به آگاهی دادن مردم پرداختند... .
اگر روحانیت مسئول و مبارز نبودند، ما به این ارزشهای معنوی و پیروزی نمیرسیدیم.
برادران و خواهران!
سنگر مساجد را پر کنید، زیرا انقلاب اسلامی از همین اجتماعات و نمازها و دعاها و ارشادات روحانیت بود که به پیروزی رسید.
امیدوارم همانند حضرت عباس(علیه السلام) که تا آخرین قطره خون خود را به پای رهبرش امام حسین(علیه السلام) ریخت، شما هم عباس(علیه السلام) وار، تا آخرین قطره خون خود از حسین(علیه السلام) زمان حمایت کنید.[1]
1. صحیفه عشق، ص ۲۱۵.
پاسدار شهید یدالله کریمی ولادت یافته چهارم شهریورماه سال ۱۳۴۳ بود. زادگاه او شهرستان خمین بود و در همانجا به مدرسه رفت. دوران ابتدایی و راهنمایی را به پایان رساند. همان هنگام بود که شور ایمان و انقلاب مردم بالا گرفت و نهضت مردمی روز به روز گستردهتر میشد. او نیز قطرهای از این دریای خروشان شد.
سرانجام انقلاب با خون هزاران شهید به پیروزی رسید و شهید کریمی نیز کمر همت بست تا خدمتگزار انقلاب باشد. یکی از مراکز فعالیتش واحد بسیج بود. با شروع جنگ تحمیلی، وی به فراگیری فنون نظامی پرداخت و تجربههای رزمی خود را در چندین نوبت که به جبهه رفت، تکمیل نمود و پس از مدتی به عضویت سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در آمد.
او داوطلبانه در چند عملیات شرکت داشت و در جبهه جنوب بر اثر اصابت ترکش مجروح شد. آخرین عملیاتی را که در آن شرکت کرد، عملیات خیبر بود که در منطقه شرق جزیره مجنون صورت گرفت.
شهید کریمی درسهای ایثار و عشق را که در مکتب اباعبدالله الحسین(علیه السلام) آموخته بود، در صحنه نبرد به کار بست و در حماسهای خونین شرکت جست و صبور و مقاوم، در جبهه ایستادگی کرد. او معاون فرمانده گروهان در گردان روحالله(قدس سره) از لشکر 17 علی بن ابیطالب(علیهما السلام) بود تا آنکه در این منطقه، در حالی که جزایر مجنون را پشت سر گذاشته و به پیش میتاخت، پیک شهادت به سراغش آمد و او را به میهمانی خدا برد. پیکر مطهر شهید در زادگاهش به خاک سپرده شد.