شهادت اوج تکامل انسانی الهی به‌سوی معبود خود است؛ چراکه طبق این حدیث قدسی که از زبان خدا می‌فرماید: «هر که ما را دوست داشته باشد، به‌سوی خودم می‌برم.» شهادت نشانه ایثار و از خودگذشتگی انسان و تکامل معنوی او و بریدن از هر الهی، به‌جز خدای یکتاست.

شهید محمدالدیلمی در سال 1278، در بصره و در خانواده مذهبی و متدین پا به عرصه حضور نهاد. دوران کودکی و نوجوانی‌اش را در کنار خانواده به آموختن درس زندگی و استقامت و ایستادگی سپری کرد وبرای کمک در دخل‌وخرج خانه به کارگری رفت و از این راه امرار معاش می‌کرد.

 با اوج‌گیری انقلاب مردمی عراق، به صف مبارزان پیوست و هیچ‌گاه از این‌کار خسته نشد و همواره یکی از  معترضین به حکومت دیکتاتوری عراق و از طرفداران جمهوری اسلامی بود او پس از دستگیری در هنگام مبارزه علیه حکومت وقت عراق در زندان بغداد در سال 1359، به درجه رفیع شهادت رسید. پیکر مطهر شهید هرگز تحویل خانواده اش نشد. خانواده او پس از مهاجرت از عراق در شهر اراک ساکن شدند.