شهید والامقام غلامحسین وروانی در سوم مردادماه سال 1344 در روستای وروان از توابع شهرستان فراهان، دیده به جهان گشود. در خانواده‌ای نسبتاً پر جمعیت که با زحمت فراوان روزی خود را فراهم می‌کردند و به کسب درآمد حلال اعتقاد داشتند، پرورش یافت.

روزهای خوش کودکی‌اش را در جمع خواهران و برادرانش و زیر سایه پدر و مادری دلسوز و فداکار پشت سر گذاشت و تا کلاس پنجم دبستان به تحصیلاتش ادامه داد و بعد از آن به دلیل کمبود امکانات و نداشتن شرایط اقتصادی مورد نیاز نتوانست ادامه تحصیل دهد به همین دلیل مشغول به کسب و کار شد، در حالی که تمام تلاشش را می‌کرد تا زحمات پدر و مادرش را جبران کند و به آن‌ها در امور مالی خانواده کمک کند.

روزهای کودکی و نوجوانی‌اش با روزهای انقلاب همراه شده بود و زمزمه‌هایی از انقلاب به گوششان رسید.

جوانی خوش‌رو و مهربان با قلبی رئوف که سخاوتش زبانزد همه بود. در دست و دل‌بازی نامش بر سر زبان‌ها بود. شغلش جوشکاری بود سعی می‌کرد هر کاری که از دستش بر می‌آید، برای مردم انجام دهد و اگر کسی مشکلی داشت، در رفع آن می‌کوشید.

هنگامی که جنگ تحمیلی شروع شد، غیور مردان این سرزمین باید برای دفاع از مرز و بومشان دست به شدند تا از آب و خاکشان دفاع کنند.

شهید غلامحسین وروانی هم چون دیگر دوستداران وطن به این دسته ملحق شد.

در دوران جوانی لباس سربازی به تن کرد و در لشکر 88 زرهی زاهدان مشغول به خدمت شد. او برای ادامه خدمت به منطقه غرب کشور اعزام شد و در منطقه گیلانغرب خدمت می‌کرد که در بیست و دوم تیرماه سال 1365 هنگام عزیمت به خط مقدم جبهه در سانحه رانندگی در تنگه حاجیان به درجه رفیع شهادت رسید. پیکر این شهید گران‌قدر در زادگاهش به خاک سپرده شد.