وصایای شفاهی شهید:
خدایا، تو را شکر میکنم که در این برهه از زمان در این مکان مقدس، کنار یاران حسین(علیه السلام) هستم و از دین و آیین تو پاسداری و نگهبانی میکنم.
آرزویم این است که حسین(علیه السلام) مرا نیز از یاران خود بداند. اگر آن روز در کربلا نتوانستم مولا حسین(علیه السلام) را یاری کنم، امروز فرزند او خمینی کبیر(قدس سره) را یاری کنم و آرزوی دیگرم این است که توفیق شهادت پیدا کنم و در خیل شهدای انقلاب و جنگ قرار گیرم.
شهید حسین عیوضی، در سیام خردادماه سال ۱۳۴۶ در روستای فرجآباد از توابع شهرستان مامونیه به دنیا آمد. پدرش خانعلی، در شرکت راهآهن کار میکرد. او با قلبی پاک و عشقی که نسبت به اهلبیت(علیهم السلام) داشت، در خانوادهای کاملاً مذهبی درس اخلاص و محبت را از پدر و مادری آموخته بود که پیوسته در تمامی مراحل زندگی مطیع پروردگار خویش بودهاند و فرزندشان را با این دیدگاه پرورش دادند.
پس از چندی به دلیل شغل پدر به مامونیه منتقل و ساکن این شهر شدند. دوران ابتدایی را تحصیل کرد و پس از آن وارد بازار کار و کسب شد. هنگامی که دوران خدمت سربازیاش فرا رسید دفترچه آماده به خدمت گرفت و پس از خداحافظی با خانواده، به خدمت اعزام شد.
او به عنوان سرباز ارتش آموزش نظامی را فرا گرفت و در قالب نیروی رزمی گردان 110 از تیپ سوم لشکر 77 خراسان در جبهه حضور یافت. بیست و دوم تیر ۱۳۶۷، در فکه بر اثر عوارض ناشی از مصدومیت شیمیایی به شهادت رسید. مزار او در گلزار شهدای روستای مامونیه شهرستان مامونیه واقع است و تربت پاکش در محل دفنش زیارتگاه عاشقان و جوانانی است که رادمردی و دلاوری او را دیده بودند و به خوبی او را میشناختند.