فرزندانش را برای بازسازی جامعه و پیشرفت در استقلال کشور و خواستار ادامه تحصیل و اطاعت از فرامین حضرت امام(قدس سره شریف) و ادامه دادن راه شهدا تأکید نمودند، به فرمان امام خمینی(قدس سره شریف) آنان که رفتند کار حسینی(علیهم السلام) کردند و آنان که ماندند، همانند زینب(B) عمل نمایند و هم اکنون بر امت شهید پرور واجب است و قدر و منزلت واقعی این شهیدان را بدانند و در حفظ آرمان‌های انقلاب کوشا باشند و زمینه را جهت ظهور حضرت مهدی(عجل الله تعالی فرجه الشریف) مهیا سازند.[1]
1. اختران فروزان، ص ۳1.
شهید ابوالقاسم جوادی، تندیس مبارزه و زاده حوادث بود. اما در نا ملایمات زندگی، شانه خم نکرد و زبان به شکوه نگشود. یکه و تنها در مقابل مشکلات زندگی ایستادگی کرد و از خدای بزرگ آرزوی بردباری نمود.
در نوزدهمین روز از تیر ماه 1321 در روستای مسلم‌آباد از توابع بخش نوبران ساوه در خانواده‌ای مذهبی و متدین قدم به عرصه گیتی نهاد. سال‌های دبستان و دوره دبیرستان را در زادگاهش و روستاهای اطراف آن گذراند. سپس به استخدام ارتش در آمد. دوره آموزشی را در تهران سپری کرد و به شهرستان منجیل انتقال یافت. در سال 1336 به سنت ازدواج روی آورد. از شهید ابوالقاسم جوادی شش فرزند به یادگار مانده است.
مصمم به ادامه تحصیل و اخذ دیپلم شد و به درجه افسری نائل آمد و به شهرستان سقز در استان کردستان منتقل شد. در دوران انقلاب با اعتماد به مبانی اسلام و رهبری حضرت امام(قدس سره شریف) در پی تحقق آرمان انقلاب در ارتش بود. پس از انقلاب، منزل مسکونی‌اش در سقز مورد اصابت نارنجک گروهک‌های ضد انقلاب قرار گرفت. در سال ۱۳۶۰ خانواده‌اش را به تهران منتقل کرد و سر پناهی برای آنان آماده کرد و خود به جبهه‌های جنوب رفت و در خرداد همان سال هنگامی که به عنوان فرمانده دسته در یکی از گردان‌های لشکر 21 حمزه سیدالشهداء(علیهم السلام) در حال خدمت بود، در تپه‌های الله واکبر سوسنگرد بر اثر اصابت ترکش خمپاره دشمن به سوی ملکوت اعلی پرواز کرد و به شهادت رسید. پیکر مطهر شهید در زادگاهش آرمیده است.
